Bongoyo...

Bongoyo island, het is geen Zanzibar maar klinkt toch goed. Perfect om nog even mee te pikken. Thema van vandaag: relaxen. Lekker uitslapen, ontbijtje, spullen pakken en hup in de taxi naar Slipway, het vertrekpunt voor de boot naar het marine park/reserve Bongoyo. Met een man of twaalf duiken we in een sloepje van een meter of tien. Oei, als we hiermee het eiland maar halen. Oef, wat blijkt, er ligt een grotere boot 150 meter verder op ons te wachten. Na een kleine drie kwartier varen komen we aan op een idyllisch parelwit strand.


Mijn dag is nu al geslaagd. Genieten zeg. Meteen de snorkelset uit de tas gerukt, want onderwater zal het zeker zo mooi zijn. Na een flink eindje uit de kant te zijn geraakt, heb ik pas drie karige visjes gezien. Mmm, nog even verder en dan weer terug. Maar wow wat doemt daar op achter de wiervelden. Ja hoor, echt levend bont gekleurd koraal. Wat een vormen, een kijkje van dichterbij levert al snel een flinke verzameling verschillende vissen op. Wauw echt de moeite waard. Zee-egels, zeesterren, zeekomkommers, vissen in alle kleuren van de regenboog, wat wil je nog meer.

Terug bij mijn handdoekje is het tijd om de slippers aan de trekken en het eiland te verkennen. Na 50 meter op weg te zijn. Spot ik een grote groep murenen die vrolijk door elkaar heen krioelen. Eenmaal op het pad loop je direct de dichte bush in. Maar eens kijken waar we uitkomen. Een kwartiertje later direct uit de bush bush zo de lagune in. Het kleine bordje geeft aan dat dit Shark lagoon moet zijn. Indrukwekkend zelfs zonder de haaien. Later hoor ik dat kleine exemplaren alleen rond volle maan bij hoog water kwallen komen oppeuzelen.


Tijdens de wandeling loop ik toevalligerwijs een Engelsman Peter tegen het lijf die voor Vodafoon Mobielbankieren aan het opzetten is hier in Tanzania (idem aan M-Pesa initiatief in Kenia). Ze hebben net een meerderheids aandeel in het lokale Vodacom genomen. Interessant, even vissen, of we misschien aan kunnen haken. Hij geeft aan dat ze de IT altijd uitbesteden... nog mooier.

Eenmaal terug op het strand staat al snel de bestelde lunch op tafel. Verse krab, die we net nog tegenspartelend in het kokend water zagen zakken. En verse vis van de grill met chips. Dat is smullen zeg. 's middags lekker uitgebuikt op het strand en nog een prachtig snorkelrondje gemaakt. Enkele uren later stap ik met en voldaan gevoel aan wal. Heerlijk dat ik dit nog mocht meemaken...

Omkleden en spullen pakken in het hotel en met de taxi richting vliegveld. Het avontuur loopt ten einde. Tanzania, ik heb genoten van je vriendelijke vrolijke mensen op straat en op kantoor. Van je werklust, openhartigheid en leergierigheid. Hopelijk draagt mijn steentje bij aan het opbouwen van je machtig mooie land. Al het beste, Asante, Stefan

Aan alles komt een eind

En dus ook aan mijn verblijf in Nairobi, Kenia. Tijd om terug te kijken? Samengevat moet dat zijn dat bij Aziz en Maina het testkwartje is gevallen. In het begin was het af en toe frustrerend en tenenkrommend waar ze mee aan kwamen. Na twee weken hoef je ze alleen nog maar af en toe op een tekortkoming te wijzen (wat missen we hier nog?) en ze vullen het foutloos aan. De stap om het zelf in eerste instantie meteen te zien, zullen ze nog moeten maken, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat ze lukt. Telefonisch overleg zal nu ook een stuk makkelijker gaan nu ik er zelf geweest ben en ze persoonlijk meegemaakt heb.


Zelf ook nog wat geleerd? Uiteraard. Weer een nieuwe cultuur, waar mensen anders met elkaar om gaan dan in NL. Mensen die mij kennen weten dat ik af en toe een heel klein beetje direct kan zijn. Hoewel je dat hier probeert te onderdrukken, lukt dat niet altijd. Dat moet echt vooral voor Aziz en Maina wennen zijn geweest. Khadija heeft er minder moeite mee, maar die is zelf dan ook vrij direct. En niet te vergeten de kennis over MIFOS light die ik hier opgedaan heb. Doordat je hier toch wat intensiever ermee werkt dan in NL, worden een heleboel zaken over hoe het programma werkt duidelijker.


Ook nog wat gezien? Uiteraard, 2 zaterdagen gebruikt om rond te kijken. De eerste zaterdag met een safari en rondom Nairobi waar ik al uitgebreid over geschreven heb. Vandaag naar het Olifanten weeshuis geweest. Aan het eind van dit bericht plaats ik daar wat foto's over.


Ook nog onafgeronde punten? Helaas wel. De UAT is onderbelicht gebleven. Samen met Maina zullen we daar nog aan moeten trekken. Ik heb het mailadres van Daniel (baas van KEEF), dus die zal ik samen met Maina vanuit NL erbij moeten betrekken. Maar afgezien daarvan denk ik dat alle doelen die Benedicta en ikzelf ons gesteld hadden gelukt zijn.


Olifanten foto's:

Wrap up...

Wow wat een werkweek. Mouwen opstropen en gaan. Bij E-fulusi gaat echt niets op z'n dooie akkertje. Respect voor de toppers die hier aan de slag zijn. Mede dankzij hun inzet en hoog absorptie niveau hebben we in een week veel verbeteringen kunnen doorvoeren. Helaas zijn er te weinig medewerkers om echt meters te kunnen maken. Grote bedrijven hebben hier een te grote aantrekkingskracht op personeel.

Vandaag heeft Michael een nieuwe release gemaakt voor Mifos Light. Hierin zit het tonen en printen van een collection sheet voor loan officers. Waarvoor Elias veel werk heeft verricht. Gelukkig hebben we gisteren nog een installatie van subversion aan de praat weten te krijgen zodat de source code in een repository opgeslagen kan worden.


Tussen de middag heb ik eindelijk de kans gekregen om "ugali" te eten. Marjan had me uitgenodigd bij Hivos om dit typisch Tanzaniaanse maaltje te komen uitproberen. En dat hoef je me natuurlijk maar één keer te vragen. Het was speciaal klaar gemaakt door Jacky. Een van de weinige vrouwen in Dar die haar eigen bar en restaurant runt. Ugali is een homp witte kleverige massa dat we in dit geval samen met rundvlees en een aantal andere vegetarische sauzen verorberd hebben. Het gaat echt om de combi. Want aan die witte bal zit niet al te veel smaak.

Tijd om te evalueren met David en Michael. Het aantal verbeteringen is aanzienlijk. Maar er is ook nog veel werk aan de winkel om het niveau van het ontwikkel proces te blijven verbeteren. Om 19.45 doen Michael en ik het licht uit. Weekend... morgen even rondkijken in Dar en dan 's avonds laat weer terug naar ons kleine knusse kikkerlandje.

Kwaheri Tanzania...

Hier doen we het dus voor....

Bewondering. Diepe bewondering voor de vrouwen die via een kleine lening een beter bestaan voor hunzelf en hun familie proberen te verkrijgen.

Vanmorgen samen met een LO van KEEF en Khadija naar een maandelijkse bijeenkomst geweest van de Targat groep. We zaten in een kerk in het plaatsje Bananam (inderdaad, genoemd naar de vele bananenbomen die er staan). Sommige bedrijven die we op hebben kunnen vangen: kapper, restaurant, groothandel. Erg indrukwekkend.

30 IKEA tassen met cadeautjes erin uitgedeeld. Werd erg hartelijk ontvangen. Door de nationale feestdag waren er niet zo veel kinderen deze keer (welgeteld 1, zie foto's), dus ik had uiteindelijk veel te veel balonnen bij me. Wat extra gegeven aan de moeder van het kind, en verder is Liban het komende half jaar voorzien van balonnen. In elke tas zat trouwens ook minstens 1 ballon, dus die komen wel goed terecht.

Na wederzijdse bedanken (ik omdat ik de sessie bij heb mogen wonen [gedeeltelijk in het Swahili gedaan(!)] en de dames vanwege de tassen met inhoud) weer vertrokken. Aangezien er toch niemand op kantoor was, zijn Khadija en ik gaan lunchen in het nationale museum, waarna ze me naar het hotel teruggebracht heeft. Dus een korte dag in voorbereiding op de laatste dag waar de puntjes op de spreekwoordelijke i gezet moeten worden.

Hieronder wat foto's genomen tijdens de meeting:

Obama, regen en werk....

Stefan heeft het al geschreven. Obama is een lokale en nationale held. De kranten staan er vol van (ik neem ze voor je mee, Bart). Op kantoor wordt nergens anders over gepraat. We zijn ter gelegenheid van de overwinning van 'hun' Obama uitgebreid gaan lunchen. Schijnt op rekening van Adept te zijn gegaan, maar wellicht kon dat alleen maar omdat beide directrices afwezig waren.

Morgen heeft de president van Kenia een nationale feestdag afgekondigd. En als echte 'law abiding citizens' maakt iedereen daar gebruik van. Denk alleen dat Aziz en Maina nog niet weten dat Khadija wil dat ze werken. Dat kan vrijdag nog een leuke sfeer worden...

Maar goed, regen. Nu zo'n 5 uur onweer en regen. En niet zo'n klein beetje ook. Dan is dat stukje van de Fairview restaurant naar het hotel toch wel een eind zonder paraplu of jas. Ik had geen haast om uit het restaurant weg te gaan. Maar goed, een beetje rennen kan geen kwaad na zo'n maaltijd.

Tja, dan werk. We zijn aan het spelen geweest met de database. Stefan heeft een mooie tool opgeleverd, en er staat een nog mooiere in mijn mailbox om te downloaden. Mij benieuwen. Helaas kunnen we pas na 11 november kijken of de data die we erin pompen ook daadwerkelijk naar voren komt. Even geduld dus......

Morgen belangrijke dag. Ik ga samen met een Loan Officer naar een groep vrouwen om zo'n maandelijkse ontmoeting mee te maken, waar ze termijnen terugbetalen, geld kunnen lenen, geld kunnen sparen etc. Heb 30 IKEA tassen bij me met een paar kleine goodies erin. 's Middags over de UAT praten. Wellicht dat we ze zover krijgen dat ze een aantal scenario's op papier zetten die ze willen bekijken. Dan denken ze van te voren na over praktijkvoorbeelden. Zou erg mooi zijn.

Dar in bad...

Obama, Obama, Obama. Iedereen is uitgelaten over de winst van Obama. Kenia krijgt morgen zelfs een nationale vrije dag. Aan het ontbijt legt Khadija uit dat Kenianen echt alles aangrijpen om niet te hoeven werken (mensen uit de "stam" van Obama, kwamen vandaag al niet opdagen op kantoor). Hier in Tanzania houden ze het wat bescheidener: vanavond zijn er enkele overwinningsfeesten in de lokale bars inclusief dresscode ("je mag alleen binnen als je een Obama-shirt draagt").

Tijd voor de volgende suprise: water...
Afgelopen nacht heeft het wat geonweerd en geregend. No big deal zou je zeggen. Één blik uit het raam en je weet beter...


Het woord afwatering komt niet voor in het Swahiliaans woordenboek. Eenmaal opgepikt door de taxi horen en voelen we het water rijkelijk klotsend onder onder onze voeten door dansen. Overal worden auto's aangeduwd die zijn stilgevallen. Miraculeus zijn we toch binnen een goed kwartier op het kantoor. De morgen besteden we aan het compleet en afgetekend krijgen van de planning tot het eind van het jaar. En het doornemen van het hele defectmanagement proces speciaal toegespitst op de Afrikaanse situatie. Tussen de middag zwaaien we Khadija uit, zij gaat snel terug naar Kenia waar ze nog een manier moet vinden om haar personeel op het STAR project morgen wel aan het werk te krijgen. Helaas Mark, dat geldt ook voor jou... ;-)

De middag besteed ik aan het uitzoeken, downloaden en installeren van kwaliteit verbeteringen binnen de ontwikkel omgeving van E-fulusi (Leuk om te weten: Efulusi betekent geld in het Swahili). Michael boekt tegelijker tijd grote progressie in het fijnslijpen van het database model voor de collection sheet wat het middelpunt vormt voor de Mifos Light applicatie. Elias neemt dit werk aan het eind van de middag dankbaar over als input voor de print functionaliteit, onderdeel van de release op vrijdag.

In een warm land zou je verwachten dat, na een verder droge dag, het water zich terug heeft getrokken tot bescheidenere hoeveelheden. Toch moet David even slikken als hij de enorme waterpartij voor zijn 4x4 op ziet doemen. Wetende dat hij vanmorgen 20 minuten heeft stilgestaan na het doorkruisen van een ietswat al te diepe waadplaats. Even de adem inhouden en rustig doorrijden. Pfffjjjoe, gelukt. Gelukkig beloofd het morgen weer en zinderend hete droge dag te worden. Het is nog iets te vroeg voor het regenseizoen...

Eten op z'n Tanzaniaans...

Tanzanianen eten meestal twee warme maaltijden per dag. Vóór en na de maaltijd is het gebruikelijk om je handen te wassen. Ze komen langs met een jerrycan water en een kom voor het opvangen van het water ("je mag hier met je handjes eten"). Een schaal bekend als "ugali", gemaakt van cassave, maïs, sorghum en gierst meel, is een typisch Tanzaniaans gerecht. Het wordt vaak geserveerd met een stoofpot van vis, groenten of vlees. De mensen hier in Dar geven de voorkeur aan rijst. GeBBQed vlees "mishikaki" (blokjes aan stokjes) is zeer populair. Tussen de middag hebben Michael en Elias me meegenomen naar een plek waar de "locals" eten, drinken en relaxen: Mess Masaki.


Vandaag hebben we een workbreakdown gemaakt voor het ontwikkeling team met duidelijke deliverables en release data. Khadija en Nadeem zijn op bezoek geweest bij de Tanziaanse centrale bank. Daar worden ze betrokken bij het uitzetten van de richtlijnen voor het betalingsverkeer van de talloze MFI's (Micro Finance Institution) in Tanzania. Hier worden veel zaken door de techniek gedreven. Waarna er pas regels worden opgesteld (bottom up). De centrale bank is zeer te spreken over het Mifos Light project voor de lokale MFI's. Ze zouden graag zien dat de standalone versie ook in Swahili wordt aangeboden.

Aan het eind van de middag hebben we ontbrekende en verbeter punten op het gebied van kwaliteit in het ontwikkelproces nog grondig doorgenomen. Hieraan zal ik de rest van de week mijn handen aan vol hebben...

First working day in Dar...

4.45 wreed wakker worden door "gezang", weer eens wat anders dan een wekker. Alleen erg vervelend dat je hem niet kunt instellen. Aha, nu snap ik meteen wat die vreemde sticker op het plafond van mijn hotelkamer inhoud...

Wikipedia: "De qibla is de gebedsrichting (Ka'aba in Mekka) binnen de islam"

Nadat de "echte" wekker me een paar uur later opnieuw wekt. Lekker onder de douche, ontbijten, pak aan (dat gaat nog warm worden vandaag, maar alles voor de "business look"). Rond 8.00 wordt ik opgepikt door de vaste chauffeur van E-Fulusi. Dit keer een grote vent in een nog grotere auto. Eenmaal op het kantoor wordt ik verwelkomt door Michael (hoofd ontwikkeling) en de algemeen directeur David (een echte Engelsman, die me met zijn gelaatstrekken aan Phil Taylor (darter) doet denken). Michael en ik pikken de boardroom in met alles erop en eraan, vooral de airco is zeer plezierig. Rond 10.30 sluit Khadija (Projectleider/Functional requirements voor STAR, als partner van Adept Systems, Kenia) aan. Echt een wervelwind van woorden met een krachtige expressie van een vrijgevochte vrouw.

Samen met Khadija, David en Michael bespreken we de status van de bouw. En komen snel op het grootste probleem: een tekort aan resources. David geeft aan dat ze de laatste twee maanden druk aan het werven zijn, maar helaas is er nog weinig aanwas. Kortom alleen Michael en Elias (3 weken werkzaam en beginnend programmeur) moeten de ontwikkel klus zien te klaren.

Tijdens de rest van de dag (en die ging snel voorbij) hebben Khadija, Michael, Elias en ik de problemen in de Mifos Light applicatie grondig doorgenomen. Daarnaast zijn we uitgebreid ingegaan op de implementatie van het import/export deel voor timebox 2. Aan het eind van de middag spreken we af dat Michael en Elias de rest van de week alleen nog maar programmeren, zodat zij donderdag een eerste (compleet werkende) release kunnen opleveren van het eerste deel van timebox 1. En liefst vrijdag/uiterlijk maandag de complete release.

Rond 18.15 brengt David Khadija en mij naar ons hotel. De avondspits in Dar is ernorm heftig, maar gelukkig weet David een binnendoor route. Het heeft meer weg van een hobbelbaan met tientallen kraampjes vol van bedrijvigheid aan beide kanten van de "weg". Geen wonder dat hier niemand rijdt, want je hebt een goede 4x4 nodig om hier zonder kleerscheuren doorheen te komen. Het is wonderbaarlijk te zien hoe de "locals" rustig plaatsmaken voor onze dappere bestuurder.

Onder het genot van Libanees eten bespreken Khadija en ik de dag. Met wederom een windhoos van woorden met vele wilde ideeën en uitgesproken meningen. Favoriete onderwerpen: verkiezingen VS (we lezen net dat Nederland met 70% voor Obama bovenaan staat in het landenklassement), politieke situatie Kenia (de verwachting is dat het binnen 4 weken weer compleet "hommelus" wordt) en de verschillen tussen Tanzania en Kenia...

Kwaheri...

Discussie?

Jazeker, discussie. Na een week zijn Aziz en (vooral) Maina zover dat ze met me durven te discussieren over hoe we iets aanpakken om te testen. Alleen dat al is een compliment aan Aziz en Maina waard. Vreemd genoeg is het Maina die zich het meest wil laten gelden, dus wel even opletten dat Aziz niet in zijn schulp kruipt.

Vandaag gesproken over testdata en het testen van import en export. Dat laatste hadden ze heel snel door, en daar verwacht ik dan ook niet zoveel moeilijkheden mee. Testdata is een ander verhaal. Heb zelf ook wat functionele kennis van MIFOS geleerd (voor de kenners, als je een branch hebt met een Centre, kun je geen branch meer hebben zonder Centre....). Maar daar is wel simpel omheen te komen door een dummy Centre in te zetten.

Morgen gaan we de testgevallen van Bulk Entry definitief maken. Volgens planning wordt er donderdag een release hiervoor opgelelverd. Ook heeft Stefan me net op skype verteld dat er een handige manier is om data op te voeren, iets wat ons nog wel wat hoofdbrekens kost. Maar ook dat kunnen we voor donderdag werkend hebben.

Vandaag niet zo heel veel te melden, dus laat ik het voor vandaag hier bij. Kwahiri.

Meeting in Kilimanjaro...

Het is inmiddels zondag 11.00 en ik heb nog steeds de berichten niet kunnen posten. Gelukkig heb ik wel een werkende pinautomaat kunnen vinden op het hotel terrein (Mayfair Plaza) omgeven met hekken en echte beveiliging (wachthuisje met bewakers). Nu Charles' gekrabbel ontcijferen, zodat ik hem kan bellen om mijn schulden af te betalen. De lokale supermarkt is gelukkig open, zodat ik de nodige flessen water en wat snacks kan inslaan.

Nog maar een keer proberen of we verbinding kunnen krijgen met het world wide web. En ja hoor, het wonder is geschiet; er is bandbreedte... (gelukkig maar, anders zouden jullie niets meekrijgen uit Dar)

Rond 14.00 pikt Michael (technisch projectleider bij E-fulusi) me op, zodat we alvast wat technische zaken kunnen bespreken. Op mijn weg naar buiten hoor ik een hoop kabaal uit een hal op de eerste verdieping komen. Wat blijkt; er is een afstudeerfeest voor een scholieren (waarschijnlijk middelbaar onderwijs, gezien de leeftijd van de leerlingen met mooie hoedjes) aan de gang. Bij de ingang wordt iedereen van harte verwelkom geheten...

Na wat site-seeing door Dar (barretjes, kerken, restaurants, staatsgebouwen, national bank, strand) stoppen we bij een hotel (Kilimanjaro Hotel Kempinski) waar we even rustig kunnen "vergaderen". Al weer Kilimanjaro, alles heet hier Kilimanjaro; water, bier, bars en hotels etc. etc. Micheal en ik bespreken de stand van zaken en welke zorgen hij op het moment heeft. Dan vraag ik hem of hij even snel de huidige applicatie aan de praat kan krijgen op mijn meegebrachte laptop. Een kwartiertje (ff snel) kan al snel uitlopen naar anderhalf uur. Dat is ook net het moeilijke van techniek; je weet nooit precies wat je tegen gaat komen. En aangezien ontwikkelaars van nature positief ingesteld zijn, kunnen tijdschattingen snel uit de hand lopen ;-) En daarmee hebben we meteen een aandachtspunt te pakken. Terloops komen verschillende knelpunten in de functionele specificaties en gemaakte afspraken aan het licht. Kortom een nuttige zondagmiddag meeting in Kilimanjaro...

Op de terugweg naar mijn hotel lopen we toevallig de ex-chairmen (E-fulusi) tevens vader van Nadeem (Managing Director E-fulusi) tegen het lijf. Na een kort beleefdheidsgesprek vervolgen we onze terugweg en laat Michael nog wat interessante plekken zien. En praten we over hoe het er hier in Tanzania aan toegaat. Tijdens het bespreken van de politiek, komt per toeval de ex minister president ons tegemoet gereden. Geen beveiliging of niks, het werkt hier toch echt anders dan in Kenia. Ik ben benieuwd wat voor verhalen we morgen van een echte Keniaanse: Khadija (Projectleider van Adept Systems Kenia) te horen krijgen...

Safari time!

Gisteren geen bericht geplaatst, gelukkig heeft Stefan me gered zodat er in ieder geval een bericht staat.

Wat doe je in een weekend? Je trekt er op uit om de omgeving te bekijken. In mijn geval had ik een dagtrip geboekt die naar het Nationaal Park Nairobi zou gaan, daarna naar Great Rift Valley Lodge voor lunch (vlakbij Lake Nalvasha) om bij terugkeer in Nairobi nog wat van de stad te zien. Aangezien de eerste delen veel tijd opslotkten (stuk voor stuk het waard overigens), is er van de rondrit door Nairobi niet veel gekomen. Vanuit een uitzichtpunt heeft de chauffeur wat plekken aangegeven, wat na 12 uur rondrijden ook wel prettig was.

Maar we gingen eerst om 07.00 uur naar het Nationaal Park Nairobi. Van de big 5 (Olifant, leeuw, neushoorn (rhino), buffel en luipaard) ontbreekt alleen de olifant in dit park. Ik heb de Leeuwen (echt waar, Bart) en de Buffel gezien. Daarnaast nog Giraffes, Zebra's en vele andere dieren gezien. Er was ook nog een luipaard en een nijlpaard gespot, maar ondanks dat we daar naar gezocht hebben, hebben we die niet gezien. Aan het einde van deze blog zal ik alle gelukte foto's van de safari neerzetten.

Daarna naar lunch. Eerst een half uur bezig om Nairobi uit te komen, daarna drie kwartier 'snelweg' (in Nederland zou je meteen op de radio horen dat er een file staat vanwege een spoedreperatie aan de weg) om vervolgens nog 11 kilometer over een pad van los liggende stenen te rijden (duurde dus ook 3 kwartier). Maar goed, het eten was lekker en uitgebreid.

Vervolgens terug naar Nairobi via een bergweggetje. Erg interesant om te zien waar Keniaanse chauffeurs nog in durven te halen. Onderweg ook souvenirs gekocht. Veel te weinig afgedongen (het zijn goede acteurs, die verkopers. Eentje verwijtte me dat ik hem failliet zou maken met de prijsen die ik wilde betalen), maar uiteindelijk voor mij acceptabele prijzen betaald. Betekende ook dat ik vandaag niet op souvenir jacht hoefde, en dus lekker kon luieren.

Volgende week nog 1 dag weekend. Afgesproken met Khadija om dan naar Elephant Orphanage te gaan en wellicht ook nog naar de giraffe opvang. Goed, zoals beloofd, de foto's:

Aankomst in Dar-es-Salaam...

Op het vliegveld in Dar gaat de paspoort controle voorspoedig en druppelen de eerste koffers na een kwartiertje langzaam binnen. Na een aantal jachtgeweerkoffers?!? komt mijn koffertje bepakt met kleren, pennen, ballonen e.d. zonder kleerscheuren door de plastic flappen te voorschijn. Dat valt niet tegen, nu op zoek naar een taxi. Breedlachend staat er een jong klein mannetje (ik schat 1.60m) met een papiertje Mr. VAN OSS rustig te wachten. Ik schud hem de hand en zeg: habari. Hij antwoord: I am fine, how are you? Het is plezierig dat de meeste Tanzanianen redelijk tot goed Engels spreken (tweede taal na Swahili). Zo nu eerst even pinnen, want Charles (de taxi chauffeur) accepteert alleen contant geldt. Genoeg ATM's te vinden op het vliegveld, maar geen van alle die op dit tijdstip (het is inmiddels 23.15 lokale tijd) nog geldt uitspuigd.

Goed, wij toch op weg naar het hotel (desnoods mag ik morgen betalen). Een enigszins gedateerde maar desalniettemin veilig aanvoelende toyota carina baant zich een weg over, langs, tussen alle kuilen en hobbels in de weg. Onderweg proberen we nog een werkende ATM te vinden, maar te vergeefs. Grote groene neonletters geven de naam van mijn hotel (Markham Hotel) flitsend aan, we zijn er bijna. Charles krabbelt zijn mobiele nummer op een briefje en we zeggen elkaar gedag (Kwaheri).

Het inchecken gaat voorspoedig en voor ik het weet sta ik met mijn koffer in een ruime kamer. Niks luxueus maar wel alles schoon. En gelukkig na wat knoppen ingedrukt te hebben begint de airco te draaien (dat is wel lekker met nog steeds een temperatuur van boven de 25 graden). Zo nu, eindelijk tijd om te internetten. Om te kunnen bloggen heb je natuurlijk wel een internet verbinding met enige bandbreedte nodig. En dat is nou net het probleem hier in Tanzania. De internet connectie is zo traag dat de startpagina van google al meer dan een minuut duurt om te laden (als die al uberhaupt geladen wordt).

Na verschillende pogingen te hebben ondernomen via kabel en wireless begint het tot me door te dringen dat het me vanavond/nacht niet meer gaat lukken. Even snel tandenpoetsen en onder de lakens...

STAR goes Dar...

Vanmorgen vroeg vertrokken vanuit een licht mistig vredig Land van Maas & Waal. Na een rustige vloeiende rit van een goed uur sta je pats-boem in de drukte van Schiphol. Enorme rijen voor de bagage dropoff, daarna bij de paspoort check. Kortom Nederland op z'n best, ik zal het gaan missen de komende week...


Mijn naam is Stefan en ik ben betrokken bij het BLOOM STAR Project als adviseur/coach speciaal gericht op het technischevlak.Ik vorm de schakel naar onzetechnische denktenk (het Java Competence Center Financial Service in Amstelveen).

Afgelopen weken heb ik allerlei informatie, documentatie, tools e.d. verzameld voor mijn trip naar Dar-es-Salaam (Dar) Tanzania. Daar ga ik het ontwikkelteam van E-fulusi ondersteuning geven op het gebied van aansturing, technische architectuur, functionele specificaties, kwaliteit e.d. Zij bouwen een applicatie Mifos Light in opdracht van het BLOOM STAR project, die offline transacties van een loanofficer (lokale geldverstrekker) beheerd. Dit is een nieuw te bouwen onderdeel van het grotere Mifos systeem (Open source Micro finance applicatie, zie www.mifos.org).

Vele collega's hebben input geleverd, zodat ik goed voor de dag kan komen (ashante! - dank!). De komende week zal ik gretig gebruik maken van deze overzeese hulp als de communicatie lijnen (internet, mail, skype) het toelaten. Mijn nieuwsgierigheid begint flink op te lopen... hoe zal het er in Dar aan toegaan? Maandag dompel ik mezelf onder in de Oost Afrikaanse IT.

Kwaheri (tot ziens!)