Vanmorgen vroeg wederom vanuit ons hotel naar de Navodaya school gereden. Als een soort goedmakertje voor onze late entree maandag hadden we beloofd uiterlijk 7:30 uur 
binnen te zijn, ook om het ochtendritueel mee te maken. Dit ritueel wordt elke dag gehouden op de binnenplaats van de school waar alle kinderen stipt op tijd en met hun keurige uniformpjes aan klaar moeten staan. De principal (zeg maar directeur) opent altijd met een verhaaltje met als standaard moraal dat je gezond moet blijven, goed met eten, fanatiek moet studeren en dan kom je er wel. Vervolgens komen er om de beurt een aantal kinderen naar voren om een soort versje op te zeggen, echt bijzonder en leuk om te zien.
Na de opening kregen we de vrije hand om alle lessen, inclusief de voor ons interessante ICT lessen, binnen te wandelen en naar hartelust te filmen en te fotograferen. Met name het werk wat 
collega’s Niels & Wiyay hebben gedaan om de Navodaya leraren te leren hoe ze via internet betere lespakketen kunnen ontwikkelen wilden we graag zien. Het is erg bijzonder om mee te maken dat de kinderen je allemaal zeer beleefd groeten en echt gedisciplineerd in de klas zitten maar ook erg nieuwsgierig zijn wie we zijn en waar we vandaan komen. Alex heeft dan ook nog een speciale les over Nederland ingelast waarbij er 100 jongens en meisjes ademloos luisterden naar een verhaal over dijken, windmolens, tulpen etc met als uitsmijter een korte introductie Nederlands met de onvermijdelijke hilarische taferelen.
Na de bijzondere uitgebreide en wederom speciaal voor ons bereide lunch in een van de eetzalen hebben we een rondleiding gehad over het terrein. De principal gaf hoogstpersoonlijk de rondleiding en liet ons dan ook vol trots de aparte slaapgebouwen voor jongens en meisjes zien, de sportvelden, de keuken en de eigen waterzuiveringsfabriek. Het water moet namelijk gezuiverd worden omdat het zo tjokvol met ijzer zit dat je er nierklachten van zou krijgen bij veelvuldig gebruikt.
Vervolgens was het tijd voor een demonstratie van de verschillende sporten die men beoefend (wederom voor ons speciaal in elkaar gezet) Met name Kho Kho (soort tikkertje maar dan anders) is erg populair, samen met handbal, volleybal en het onvermijdelijke cricket. Dit mogen de jongens (meisjes doen niet aan cricket) overigens alleen op zondag spelen omdat cricket zo f
anatiek wordt beleefd dat ze dan niet meer te houden zijn.
Het plan was om op tijd weer richting het hotel te reizen omdat rijden over de onverlichte wegen niet echt werd aangeraden. Alleen konden we niet vertrekken zonder dat we een voorstelling hadden bijgewoond die, het wordt saai, ook voor ons in elkaar was gezet en waar weken voor was gerepeteerd. De voorstelling was geweldig, een combinatie van drama door de meisjes en acrobatiek door de jongens met musikale ondersteuning van een gelegenheids band. Vlak voordat we weg gingen grepen de kinderen (en 460 zijn er erg veel!) hun kans om ons niet alleen te bekijken maar ook aan te raken en om een handtekening(!) te vragen. De nachtelijke rit naar huis werd dan ook in een soort roes beleefd vanwege de zeer indrukwekkende maa
r vooral geweldige ervaring…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten