19 maart 2008
De dag na het bezoek aan de bridge camps
Allereerst een beetje verbazing qua weblog... mijn bericht van 2 dagen geleden blijkt spoorloos verdwenen nadat ik iets kleins wilde aanpassen. Ik zal vanavond maar een schietgebedje doen voor de Indiase goden.
Maar goed, we gaan gestaag door. Gisteren was een interessante dag omdat we een tocht gingen maken langs een private school, een girls bridge camp en een boys bridge camp. We werden om half 9 opgepikt door Mahender die ons deze twee weken begeleidt. We verlieten Hyderabad en kwamen al snel op het platteland. De eerste echte stop was bij een public school in een dorpje genaamd Pamina met ca. 1600 inwoners. Kinderen van 6 tot 12 jaar krijgen daar les. Soort lagere school dus. Omdat er morgen een culturele dag zou zijn hadden een aantal meisjes een dans ingestudeerd en die kregen we natuurlijk te zien. Daarna deed nog een meisje een solodans waarmee de ellende van de kinderarbeid werd uitgebeeld.
De volgende stop was op een bridge school voor meisjes. Hier worden meisjes die uit arbeid zijn gehaald klaargestoomd voor het onderwijs. Hier mochten we even deelnemen aan een rollenspel dat over de Indiase eerste en tweede kamer ging. Onderdeel hiervan was dat alle meisjes zich aan ons voorstelden. Verder nog andere klassen daar bezocht, bijna allemaal in de open lucht maar wel met een dak erboven (voornamelijk voor de schaduw).
Daarna naar een bridge school voor jongens. Het idee is uiteraard hetzelfde maar dit camp kwam mij wel armoediger over. We kregen daar lunch samen met de leraren en de jongens: brood en rijst met saus op een metalen plaat en uiteraard met de vingers eten. Verder een glas 'curd' erbij, soort klonterige karnemelk maar het smaakte goed. Bij het weggaan wilden we nog wat foto's maken en toen brak een prettige puinhoop uit: alle jongens verdrongen zich om op de foto te mogen.
Tenslotte gingen we nog naar Shankarpally waar het hoofdkantoor is waar de gegevens van het district worden verzameld (waar wij dus het programma voor maken). We kregen de hele geschiedenis van de stichting verteld. Het mooie was dat dit bezoek ons goed duidelijk maakte waarvoor wij ons werk doen en hoe belangrijk het is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten