Woensdag 9 juli

Vandaag hard aan de slag voor de beide presentaties. Mijn training “projectmatig werken” schud ik eigenlijk verbazend snel uit mijn mouw. De wijze van presenteren is wat lastiger. India, andere cultuur, mensen met verschillende achtergronden (IT, communicatie/media, overheid). Ik heb nauwelijks tijd voor een praatje met de cleaning-lady. Natuurlijk nog wel even bij de hotelbalie langs. We zijn inmiddels zeer bekend. Deze "gekke" Hollanders die onderhandelen over de prijs, altijd in zijn voor een praatje, en op andere momenten weer onvoorspelbaar ongeduldig zijn. Zij blijven lachen, schudden ja op elke vraag en blijven behulpzaam. Rond 13.00 rijd ik weer met de autorickshaw naar kantoor. Op kantoor schiet het ook lekker op, mijn presentatie is klaar.

Op het kantoor van Space raak ik aan de praat met Raji, die zich bezighoudt met media/communicatie. Zie op de foto Raji en haar zoontje (die vrij had en dus maar rond het kantoor speelde). Dit is een heel andere kant van Space. Ze laat me interview formulieren zien met vragen die erop gericht zijn om een beeld te krijgen van de positie van vrouwen in “computing”. Dit blijkt nog niet zo gemakkelijk, omdat zij vaak moeten worden overgehaald om het formulier (naar waarheid) in te vullen. Het blijkt namelijk dat het meisjes soms wordt verboden (door hun ouders) om met computers om te gaan. De resultaten uit dit onderzoek(relaties met religieuze groepering, leeftijd, onderwijsniveau, maatschappelijke positie) wordt besproken met de overheid. Dit is dus geen onderzoek door de overheid betaald (voor beleid), maar een onderzoek die feitelijke situaties onder de aandacht van de overheid moet brengen om beleid “af te dwingen”. Dit is ook wat Space doet (als NGO en gefund met HIVOS-geld), naast de IT projecten als de bouw en implementatie van portals voor “algemeen belang”, “computing for blinds” and “Malayalan computing” (computergebruik in de eigen taal). In Nederland zijn wij erg bezig met de business van de klant, bij Space is de “klant” de “community”, wiens belangen worden vertegenwoordigd door organisaties als Space, die als pleitbezorger bij de overheid aandringt op beleid, actie. Andersom dan wij dus gewend zijn.

De weg terug tref ik een autorickshaw / tuktuk die er een sport van maakt om mij in zo kort mogelijke tijd bij het hotel af te zetten. Zigzaggend scheurt hij door het verkeer. Verbazingwekkend goed en scherp overigens, het voelt niet eens overdreven gevaarlijk. Wel moet ik me beide handen vasthouden anders vlieg ik eruit…. Ik maak maar een foto van hem.

’s Avonds is Willem er weer en praten we bij in een bar. Hij heeft veel te vertellen. Ik ook..