“Fijne vakantie” wensten vele collega’s me de afgelopen week. Waarop ik eerst licht verbolgen, later laconiek reageerde: “we gaan daar wel hard werken, hoor!”. Da’s waar, maar vandaag was het inderdaad vakantie. En hoe! Gisteren zaten we nog stevig opgesloten in het vliegtuig, kwamen we in ’t donker aan en merk je nog niet zoveel van Afrika. Vandaag hebben we ’t wel met volle teugen mogen meemaken.
Hadden we eerst nog een bescheiden programma bedacht; David Sheldrick’s weesolifantenopvang en een shoppingmall voor wat praktische zaken, groeide dat uit tot een indrukwekkende sightseeing. Naast de krokodillenfarm was een park met speeltuin, decor voor bruiloftsfoto’s; om de hoek was het huis van Karen “Out of Africa” Blixen. Succesvol was ook de souvenirjagerij : keramische juwelen gemaakt door een project van alleenstaande voorheen inkomensloze vrouwen, Maasai schild gemaakt door ehh.. waarschijnlijk niet de Maasai. En dat binnen allemaal binnen 7 uur, met een afgematte Benedicta als resultaat. Het Noordzee-koude zwembad friste me weer op.
Alle bezochte locaties waren bewaakt en derhalve veilig, zodat we ons geen moment onveilig hebben gevoeld. Ook voor de veiligheid, en voor het gemak, hadden we een taxichauffeur voor de hele dag. Met enig schuldgevoel, want hij had zich los moeten maken van zijn kerkdienst waarin hij net zijn lesprogramma voor de kinderen had afgerond. Kerkdiensten duren een groot deel van de dag, worden massaal bezocht in de overal vindbare kerken; vanuit ons hotel hebben we de keuze uit drie grote gemeenschappen. Hopelijk kunnen we volgend weekend daar iets van meemaken; we zijn er welkom.
Naast de kerken zie je vele contrasten. Billboards voor de nieuwste LG Viewty telefoon naast een grote sloppenwijk. Het straatbeeld voldoet aan de verwachtingen: chaotisch. Inhalen met je Toyota doe je vrolijk over de vluchtstrook – een rode zand/rotsweg met een helling van 20%. Baboons toeter je van de weg af. Overal langs de weg lopen mensen of staan te wachten op Matatus, de busjes, waar je ook lekker aan kan hangen als ze een beetje vol zijn. Maar het zijn niet de beelden van Afrikaanse kinderen die je met inzamelingsacties ziet; kleding, zeker op zondag, is vaak mooi, mensen zien er op ’t oog gezond en blij uit. Logischerwijs zal dat in de sloppenwijken en op het platteland anders zijn – de doelgroep van ons STAR Micro Finance project. En ja, het Delfts blauw is heel aangekomen, stroopwafels zijn ongeplet en de kamer heeft internet. Met als lastige eigenschap dat hij alleen homepages laat zien en geen doorklik mogelijk maakt en nu helemaal plat ligt,dus deze blog publiceren we maar overdag vanuit kantoor en voegt Benedicta nog alles toe wat ik vergeten ben en we gaan nog foto's toevoegen. Voor alles is een oplossing te vinden in dit bijzondere deel van Afrika. Maandag start ons project bij onze partner, Adept Systems, om kennis te maken en ons over de planning te buigen; woensdag bezoeken we de eerste Micro Finance organisatie om hun wensen scherper te definiëren. We zien er zeer naar uit. Tot de volgende blog!
-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten