Om de doorbraak te vieren, neemt Khadija, de directeur, ons mee. In de auto blèren we keihard Jesus Christ Superstar mee, toevallig ons beider favorite. De acht mannen in de achterbak van de pickup voor ons zijn toch wel licht verbaasd over onze autodans. We halen eerst net buiten Nairobi Khadija's zoon op. Dan gaan we naar Village Market. Op de parkeerplaats veel Landcruisers met Verenigde Naties kentekens. Eerst spoeden we ons naar de Maasai Market; marktplaats voor toeristisch handwerk. De markt sluit al, dus lopen we naar de "gewone" winkels toe. We passeren als soldaat uitziende politieagenten die leunen op hun AK47 mitrailleur. Sommigen krijgen daar een veilig gevoel van, ik wat minder.
Het winkelcentrum blijkt een pure Expatriate gelegenheid. Benedicta maakt een sprongetje bij het zien van een Mango kledingwinkel (pfff, gesloten gelukkig). Kritisch commentaar leveren we bij de Duitse BierWienerSchnitzelBackwurstzaak. Een lichte hoop gloort in ons op: kroketten of stamppot in de buurt? Helaas. Maar de Nyama Choma Wrap (gebraden geit dus) smaakt prima. Toch wordt ik wat troosteloos van de omgeving; prachtige watervallen en zo, vele male luxer dan in Nederland, maar als dit de plek is waar je je als Expat moet begeven krijg ik toch een raar gevoel. Zeker met 't beeld van woensdag voor mijn ogen. Behoorlijk rijk versus echt arm, waarbij ik zelf ook tot de rijken behoor die in dit expatgebied rondloopt en morgen vrolijk op safari gaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten