Kenianen gaan zondags massaal naar de kerk, en wij deden vandaag mee. We hadden de Nairobi Pentecostal Church uitgekozen. Helaas zat het barpersoneel er een uur naast met de aanvangsttijden, maar toch hebben we gezien hoe het er aan toegaat. Wat een organisatie! De kerk heeft een paar duizend zitplaatsen. Een prima gebouw. Een tiental verkeersregelaars om alle parkerende auto's in goede banen te leiden. Ontvangstdames die je bij de buitendeuren tegenhouden totdat een gebedsonderdeel is afgerond. Meerdere videocamera's die de voorgangers opnemen, en TVs natuurlijk om dat iedereen te tonen. Wij zitten bovenin en kunnen 't prima horen. Als heel Kenia zo georganiseerd zou zijn als dit, was er geen vuiltje aan de lucht. Maandag horen we dat deze organisatiegraad normaal is voor Keniaanse kerken. (foto's volgen nog, zodra ik die ene USB kabel heb teruggevonden van m'n cameraatje, sorry...)
Hierna gingen we naar downtown Nairobi, voor 't eerst. Het heeft best wel wat middelhoge wolkenkrabbers, veelal al ietsie ouder. De geplande winkelbezoekjes vallen in het water, want die winkels zijn gesloten. Daardoor is het ook wat rustiger op straat. Ik word regelmatig aangesproken, met 't verzoek om mee te gaan naar die ene winkel die wél open is. Gevolg is dat ik me onprettig begin te voelen, terwijl Benedicta (die vóór de reis veel meer bedenkingen had over veiligheid dan ik) er geen probleem van maakt. We komen uit bij het stadsplein waar het Global Peace Festival start, met lokale muziek; rappers, vrouwenkoren etcetera.
We nemen een taxi naar de Maasai Markt bij Yaya center. Na twee uur sjouwen we ons suf aan tassen met leuke dingen en zijn we volleerde onderhandelaars: "Hi Brother! 1.000 asking price, but we can negociate" "That's rediculous! 200." "You're killing me! 800." Enzovoort, tot we keurig bij de gewenste 300 uitkomen: 1/3 van de startvraag is wel de norm.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten