Het zit er op! Vandaag hebben we afgetikt wat er nog afgetikt moest worden. Benedicta heeft de resultaten van het testtrainingstraject gepresenteerd. De Testcrew gaf aan dat ze zich na de hands-on acties van de laatste twee dagen zeker genoeg voelen om het testwerk zelfstandig uit te gaan voeren.
Met Issmail er bij, de programmamanager, hebben we ook de planning vastgesteld; verantwoordelijkheden zijn nu helder. Klapstuk op de dag was dat Daniel, de manager van onze launching customer KEEF, toch nog langskwam. We hebben hem een demo gegeven van wat we willen maken, de gebruikerswensen met hem geverifieerd en de planning uitgelegd. Hij was er blij mee. Uit het feit dat hij wel een paar terechte opmerkingen plaatste, waarmee we aan de slag moeten, leid ik af dat hij niet alleen maar vriendelijk zat te ja-knikken. Het verhaal klopt gewoon. Eigenlijk hadden we niet gedacht zo ver te komen.
Tussendoor hadden we nog een aangename lunch met Khadija en Issmail, in de luxe Westgate Mall. Aangezien ik me nog steeds niet zo jofel voelde, was enige luxe en rust wel welkom. Khadija ging voor ons leuke cadeautjes kopen.
Wat verlaat door de onverwachte komst van Daniel, en de zware vrijdagmiddagspits, zijn we terug in het hotel voor de laatste nacht. Morgen vliegt Benedicta terug naar huis, ik ga voor vier dagen op Safari. Beiden mogen we akelig vroeg ons bed uit en eerst vanavond nog onze spullen inpakken, als afsluiting van een onvergetelijke en succesvolle reis.
Dank voor jullie aandacht!
5 september 2008
De laatste dagen
De missie is bijna volbracht! Deze laatste dagen hebben we er flink aan getrokken. De testers hebben een stevige training afgerond. Hun onzekerheid 'help, nu moeten we het zelf gaan doen zonder directe begeleiding' heeft Benedicta getracht te verminderen door hands-on de eerste testset te maken en uit te voeren. Zelf ben ik met Khadija flinke stappen vooruit gezet; de needs assessment, functioneel ontwerp en projectplanning zijn zo goed als af. Vandaag afspraken maken hoe we dat afronden. Ook verwachten we ons Mifos Light voorstel aan de manager van KEEF, onze 'launching customer' te gaan voorleggen.
Gisteren zijn Benedicta en ik geveld geraakt door enig lichamelijk ongemak. We voelen ons al weer beter, maar gisteren zijn we eerder naar het hotel gegaan en lekker gaan maffen. Geeft me even de kans om stoom af te blazen over dit hotel. Voor de vijfde keer vragen of het warme water aan kan, of onze keycard weer 'ns geactiveerd kan worden; het bestellen van het ontbijt dat elke keer wel fout gaat, terwijl een half uur lang hetzelfde intens vervelende liedje wordt gedraaid. En dan heb ik het nog niet over de renovatie, die weliswaar niet de herrie veroorzaakt die je zou vrezen, maar een en ander toch niet de uitstraling geeft die je zou willen. Zie de foto van het 'atrium', links onze gang naar de kamers, rechts de doeken die de renovatie afschermen.
Op weg naar kantoor zagen we vandaag de straatkraampjes bij het kantoor in puin liggen. Ze stonden daar illegaal; om de zoveel maanden worden ze daarom verwijderd. Eergisteren hadden we er nog een voorverpakt brood gekocht. De mensen waren nog bezig met slopen. Ze stonden er gelaten bij; geen rel-achtige sfeer. Maar misschien was dat eerder wel het geval geweest.
Gisteren zijn Benedicta en ik geveld geraakt door enig lichamelijk ongemak. We voelen ons al weer beter, maar gisteren zijn we eerder naar het hotel gegaan en lekker gaan maffen. Geeft me even de kans om stoom af te blazen over dit hotel. Voor de vijfde keer vragen of het warme water aan kan, of onze keycard weer 'ns geactiveerd kan worden; het bestellen van het ontbijt dat elke keer wel fout gaat, terwijl een half uur lang hetzelfde intens vervelende liedje wordt gedraaid. En dan heb ik het nog niet over de renovatie, die weliswaar niet de herrie veroorzaakt die je zou vrezen, maar een en ander toch niet de uitstraling geeft die je zou willen. Zie de foto van het 'atrium', links onze gang naar de kamers, rechts de doeken die de renovatie afschermen.Op weg naar kantoor zagen we vandaag de straatkraampjes bij het kantoor in puin liggen. Ze stonden daar illegaal; om de zoveel maanden worden ze daarom verwijderd. Eergisteren hadden we er nog een voorverpakt brood gekocht. De mensen waren nog bezig met slopen. Ze stonden er gelaten bij; geen rel-achtige sfeer. Maar misschien was dat eerder wel het geval geweest.
3 september 2008
Aanvulling op de verhalen van Bart
Dinsdag 2 september 2008
...and the training goes on and on
Dinsdagochtend had ik een vergadering met de lead van het ontwikkelteam, Mike van E-fulusi over Gestructureerd Testen. Dit duurde een hele ochtend. Ik was nieuwsgierig naar hoe zij hun Unit Testen gaan inrichten en wat hun test aanpak is. Het ontwikkelteam heeft geen concrete testaanpak. Dit was voor mij een kans om meteen een mini training te geven over Gestructureerd Testen en hoe zij hun Unit Testen zouden kunnen gaan inrichting. Mike was zeer tevreden over wat hij te horen kreeg. Hij gaat volgende week beginnen met een Test Plan voor de Unit Test. Dat is mooi! Mijn dag kon niet meer stuk!
...and the training goes on and on
Dinsdagochtend had ik een vergadering met de lead van het ontwikkelteam, Mike van E-fulusi over Gestructureerd Testen. Dit duurde een hele ochtend. Ik was nieuwsgierig naar hoe zij hun Unit Testen gaan inrichten en wat hun test aanpak is. Het ontwikkelteam heeft geen concrete testaanpak. Dit was voor mij een kans om meteen een mini training te geven over Gestructureerd Testen en hoe zij hun Unit Testen zouden kunnen gaan inrichting. Mike was zeer tevreden over wat hij te horen kreeg. Hij gaat volgende week beginnen met een Test Plan voor de Unit Test. Dat is mooi! Mijn dag kon niet meer stuk!
Aanvulling op de verhalen van Bart
Maandag 1 september 2008
Een uitdaging…
Het is weer maandag en de week is weer begonnen. Wat een moeilijk begin van de week!Het kostte me enige moeite om de testers bij elkaar op kantoor te krijgen.Ik had met de testers afgesproken dat we om 10:00 met de training zouden beginnen. Het was voor mij een uitdaging om de testers op tijd bij elkaar te krijgen om op tijd te beginnen. Na het versturen van sms’jes naar de testers die nog niet aanwezig waren, zijn we rond 11:15 begonnen.
We begonnen met een terugblik naar vorige week en wat we tot nu toe hadden besproken.
Gelukkig ging de training na een moeilijk begin lekker. Tot slot heb ik de testers een opdracht gegeven die we woensdag zullen gaan bespreken.
Aan het einde van de middag heb ik een kleine evaluatie met de testers gedaan. Ik was benieuwd wat de testers vonden van mijn aanpak. De testers gaven aan dat ze zeer tevreden zijn met mijn aanpak. Werken met een Gestructureerd Aanpak is nieuw voor de testers.Ik ben blij om te horen dat ‘Gestructureerd Testen’ goed in de smaak valt.
Knowledge is a powerful instrument, you know!
Een uitdaging…
Het is weer maandag en de week is weer begonnen. Wat een moeilijk begin van de week!Het kostte me enige moeite om de testers bij elkaar op kantoor te krijgen.Ik had met de testers afgesproken dat we om 10:00 met de training zouden beginnen. Het was voor mij een uitdaging om de testers op tijd bij elkaar te krijgen om op tijd te beginnen. Na het versturen van sms’jes naar de testers die nog niet aanwezig waren, zijn we rond 11:15 begonnen.
We begonnen met een terugblik naar vorige week en wat we tot nu toe hadden besproken.
Gelukkig ging de training na een moeilijk begin lekker. Tot slot heb ik de testers een opdracht gegeven die we woensdag zullen gaan bespreken.
Aan het einde van de middag heb ik een kleine evaluatie met de testers gedaan. Ik was benieuwd wat de testers vonden van mijn aanpak. De testers gaven aan dat ze zeer tevreden zijn met mijn aanpak. Werken met een Gestructureerd Aanpak is nieuw voor de testers.Ik ben blij om te horen dat ‘Gestructureerd Testen’ goed in de smaak valt.
Knowledge is a powerful instrument, you know!
Aanvulling op de verhalen van Bart
Aanvulling op de verhalen van Bart
Bart heeft natuurlijk het voordeel dat internet in zijn hotel kamer prima werkt en heeft de voorsprong om de blog netjes bij te houden. Het internet verbinding in mijn hotelkamer werkt niet! Ik baal er enorm van! Ik kan alleen gebruik maken van het internet wanneer we op het kantoor van Adept systems zijn. De verbinding daar is zo snel (integendeel!). Maar goed, dat wisten we al van te voren. But the show must go on of course....Bart heeft natuurlijk veel verteld over wat we de afgelopen dagen hebben beleefd. Ik zal een kleine aanvulling geven. (Ik zal het heel kort houden!)
Vrijdag 29 augustus 2008
De training
De test crew was vrijdag kleiner dan ik had verwacht. De training was net als donderdag ook heel erg intensief.De testers waren wat losser dan donderdag. Zonder te vragen of ze vragen hadden, begonnen ze vragen te stellen. Dat was goed. Een goede afsluiting van de week!(Over zaterdag en zondag heeft Bart genoeg verteld)
Bart heeft natuurlijk het voordeel dat internet in zijn hotel kamer prima werkt en heeft de voorsprong om de blog netjes bij te houden. Het internet verbinding in mijn hotelkamer werkt niet! Ik baal er enorm van! Ik kan alleen gebruik maken van het internet wanneer we op het kantoor van Adept systems zijn. De verbinding daar is zo snel (integendeel!). Maar goed, dat wisten we al van te voren. But the show must go on of course....Bart heeft natuurlijk veel verteld over wat we de afgelopen dagen hebben beleefd. Ik zal een kleine aanvulling geven. (Ik zal het heel kort houden!)
Vrijdag 29 augustus 2008
De training
De test crew was vrijdag kleiner dan ik had verwacht. De training was net als donderdag ook heel erg intensief.De testers waren wat losser dan donderdag. Zonder te vragen of ze vragen hadden, begonnen ze vragen te stellen. Dat was goed. Een goede afsluiting van de week!(Over zaterdag en zondag heeft Bart genoeg verteld)
2 september 2008
Dinsdag 2 september: planning staat
Vandaag gaan we verder met Mike, de Tanzaniaanse projectmanager. Eerst wijdt Benedicta hem in in de mysteries van Gestructureerd Testen. Programmeren kunnen ze hier prima, alleen alle gestructureerde toeters & bellen er om heen die wij gewend zijn, zijn hier nieuw.
In de middag richten we ons op de planning van het komende bouwtraject. Ik toets of we met timeboxing kunnen gaan werken, want dat hadden we in NL als ideale aanpak gezien: oftewel om de zoveel weken leveren we iets bruikbaars op, testen dat en gaan verder met de volgende timebox. Geeft je meer zekerheid op een bruikbaar resultaat. Het valt in goede aarde en snel is de planning rond. Moeten we wel voor goede projectmanagement begeleiding gaan zorgen, want ook deze aanpak is nieuw voor ze.
Vandaag merken we zelf de nut en noodzaak van ons project. Meerdere malen valt de stroom een of meer minuten uit. Je bent je toch al tergend trage internetverbinding dan kwijt en mag weer opnieuw beginnen. Daarom zorgen we dat ons Mifos systeem nu zonder die internetverbinding kan gaan werken.
De server van het kantoor uitzicht vanuit kantoor
Dan nog even een nieuwtje; vanochtend heeft Khadija met Omidyar Networks gesproken. Dat is de stichting van de Ebay oprichter Pierre Omidyar. Zij hebben de oorspronkelijke bouw van Mifos gefinancierd (3,5 mln USD) en zijn nu ook in ons project geïnteresseerd! Extra financiers zijn welkom, zeker om volgende stappen te kunnen gaan zetten.
Terug naar huis staan we eerst een uur op de taxi te wachten. Telkens horen we "nog 5 minuten, er is veel verkeer!". Uiteindelijk verlost Khadija ons en brengt ons naar het hotel, flink omrijden voor haar dwars door die file heen. Zo kan Mike toch z'n vliegtuig halen, terug naar Dar es Salaam.
In de middag richten we ons op de planning van het komende bouwtraject. Ik toets of we met timeboxing kunnen gaan werken, want dat hadden we in NL als ideale aanpak gezien: oftewel om de zoveel weken leveren we iets bruikbaars op, testen dat en gaan verder met de volgende timebox. Geeft je meer zekerheid op een bruikbaar resultaat. Het valt in goede aarde en snel is de planning rond. Moeten we wel voor goede projectmanagement begeleiding gaan zorgen, want ook deze aanpak is nieuw voor ze.
Vandaag merken we zelf de nut en noodzaak van ons project. Meerdere malen valt de stroom een of meer minuten uit. Je bent je toch al tergend trage internetverbinding dan kwijt en mag weer opnieuw beginnen. Daarom zorgen we dat ons Mifos systeem nu zonder die internetverbinding kan gaan werken.
De server van het kantoor uitzicht vanuit kantoor
Dan nog even een nieuwtje; vanochtend heeft Khadija met Omidyar Networks gesproken. Dat is de stichting van de Ebay oprichter Pierre Omidyar. Zij hebben de oorspronkelijke bouw van Mifos gefinancierd (3,5 mln USD) en zijn nu ook in ons project geïnteresseerd! Extra financiers zijn welkom, zeker om volgende stappen te kunnen gaan zetten.
Terug naar huis staan we eerst een uur op de taxi te wachten. Telkens horen we "nog 5 minuten, er is veel verkeer!". Uiteindelijk verlost Khadija ons en brengt ons naar het hotel, flink omrijden voor haar dwars door die file heen. Zo kan Mike toch z'n vliegtuig halen, terug naar Dar es Salaam.
1 september: de Tanzania connectie
Back to work, back to reality. Met goed resultaat! Deze dagen hebben we bezoek van Mike, de projectmanager van onze Tanzaniaanse partner E-Fulusi. Zij gaan de software uitbreidingen bouwen. We moeten met hen overeenstemming bereiken over wát er gebouwd gaat worden. Beetje rare volgorde, want het fixed price contract is getekend (of toch ook weer niet, blijft vaag), maar dat deert hier niemand. Geen één keer heb ik hem horen zeggen dat iets buiten contract zou vallen. We geven ook hem het Prince2 projectmanagement boek. Misschien dat we daardoor de volgende keer wat steviger moeten gaan onderhandelen...
Geholpen door de doorbraak & analyse van eind vorige week, loopt ook dit heerlijk soepel. We brengen de dag door op het kantoor van Hivos, onze Bloom partner. Zij hebben een kamer in een prettig kantoorgebouw. Ook hier is de kern van mijn bijdrage: structuur aanbrengen. Eerst maken we keuzes op functioneel gebied, vervolgens onderzoeken we de technische alternatieven. Geholpen door het spreadsheet komen we tot een onontkoombare conclusie, die eerder nog niet had geklonken. In een conference call met Logica collega Stefan leggen we onze motivatie voor; Stefan stelt een paar toetsvragen en concludeert dat we de juiste keuze maken. Lekker!
Vandaag is de ramadan begonnen; een aantal projectcollega's is aan het vasten. Onze lunches gaan we dus deze week wat meer zelfstandig inrichten. En wellicht moeten we wat meer ons best doen om in late meetings ieders aandacht scherp te houden.
Zondag 31 augustus: de kerk, de stad, de markt
Kenianen gaan zondags massaal naar de kerk, en wij deden vandaag mee. We hadden de Nairobi Pentecostal Church uitgekozen. Helaas zat het barpersoneel er een uur naast met de aanvangsttijden, maar toch hebben we gezien hoe het er aan toegaat. Wat een organisatie! De kerk heeft een paar duizend zitplaatsen. Een prima gebouw. Een tiental verkeersregelaars om alle parkerende auto's in goede banen te leiden. Ontvangstdames die je bij de buitendeuren tegenhouden totdat een gebedsonderdeel is afgerond. Meerdere videocamera's die de voorgangers opnemen, en TVs natuurlijk om dat iedereen te tonen. Wij zitten bovenin en kunnen 't prima horen. Als heel Kenia zo georganiseerd zou zijn als dit, was er geen vuiltje aan de lucht. Maandag horen we dat deze organisatiegraad normaal is voor Keniaanse kerken. (foto's volgen nog, zodra ik die ene USB kabel heb teruggevonden van m'n cameraatje, sorry...)
Hierna gingen we naar downtown Nairobi, voor 't eerst. Het heeft best wel wat middelhoge wolkenkrabbers, veelal al ietsie ouder. De geplande winkelbezoekjes vallen in het water, want die winkels zijn gesloten. Daardoor is het ook wat rustiger op straat. Ik word regelmatig aangesproken, met 't verzoek om mee te gaan naar die ene winkel die wél open is. Gevolg is dat ik me onprettig begin te voelen, terwijl Benedicta (die vóór de reis veel meer bedenkingen had over veiligheid dan ik) er geen probleem van maakt. We komen uit bij het stadsplein waar het Global Peace Festival start, met lokale muziek; rappers, vrouwenkoren etcetera.
We nemen een taxi naar de Maasai Markt bij Yaya center. Na twee uur sjouwen we ons suf aan tassen met leuke dingen en zijn we volleerde onderhandelaars: "Hi Brother! 1.000 asking price, but we can negociate" "That's rediculous! 200." "You're killing me! 800." Enzovoort, tot we keurig bij de gewenste 300 uitkomen: 1/3 van de startvraag is wel de norm.
Hierna gingen we naar downtown Nairobi, voor 't eerst. Het heeft best wel wat middelhoge wolkenkrabbers, veelal al ietsie ouder. De geplande winkelbezoekjes vallen in het water, want die winkels zijn gesloten. Daardoor is het ook wat rustiger op straat. Ik word regelmatig aangesproken, met 't verzoek om mee te gaan naar die ene winkel die wél open is. Gevolg is dat ik me onprettig begin te voelen, terwijl Benedicta (die vóór de reis veel meer bedenkingen had over veiligheid dan ik) er geen probleem van maakt. We komen uit bij het stadsplein waar het Global Peace Festival start, met lokale muziek; rappers, vrouwenkoren etcetera.
We nemen een taxi naar de Maasai Markt bij Yaya center. Na twee uur sjouwen we ons suf aan tassen met leuke dingen en zijn we volleerde onderhandelaars: "Hi Brother! 1.000 asking price, but we can negociate" "That's rediculous! 200." "You're killing me! 800." Enzovoort, tot we keurig bij de gewenste 300 uitkomen: 1/3 van de startvraag is wel de norm.
1 september 2008
Zaterdag 30 augustus: Safari time!
Op mijn verzoek gaat om 5.00 u de wekker. De leeuwen in Nairobi National Park zijn namelijk bij zonsopgang het meest actief. Issmail komt ons met zijn Suzuki 4x4 ophalen. Met Marco er bij is ons Nederlands Star project team compleet. Het park ligt op 15 minuten rijden. De entree duurt tweemaal zolang. De smartcards, gekocht bij mevrouw A, willen niet werken bij mevrouw B aan de gate. Intussen filosoferen wij over het nut van deze smartcards: tegoed afschrijven per gespotte zebra?
Issmail en Marco, ervaren safarigangers, grijpen hun kans en spelen voor gids. Mevrouw B vertelt ons dat bij kruispunt 6 leeuwen zijn gespot; dat wordt ons doel. We rijden als vier melige pubers in een stoere auto. "Heej, struisvogel op links" "Ehh, ik zie alleen een paal" "Dat is 'm!" Juichend rijden we op de rivierdoorwaadplaats af, voorzichtig nemen we scherpe afdalingen.
Na een reeks giraffen en zebra's als opwarmers, komen we bij een picknickplaats. Bij het eten van de gemberkoekjes blijkt voor wie de picknick is. Drie baboons slepen koekjes en appel uit onze auto. Issmail en Marco schoppen herrie, ik fotografeer en vrij snel is de auto weer veilig. Voortaan sluiten we braaf de ramen. Bij de Rhino Pool wandelen we met gids + geweer naar een rivier met twee krokodillen en schildpadden. Maasai lopen er ook rond, waarschijnlijk zonder smartcard.
Bij kruispunt nummer 6 blijken de leeuwen de benen genomen te hebben. Na lang rondrijden dreigen we fata morgana's te gaan zien, waarbij elke gevlekte steen of bloeiende struik tot leeuw wordt gebombardeerd. Helaas, we krijgen er geen te zien, ondanks de vele aanlokkelijke giraffen, impala's, zebra's en hartebeesten. Maar toch hebben we een fantastische dag gehad.
Issmail en Marco, ervaren safarigangers, grijpen hun kans en spelen voor gids. Mevrouw B vertelt ons dat bij kruispunt 6 leeuwen zijn gespot; dat wordt ons doel. We rijden als vier melige pubers in een stoere auto. "Heej, struisvogel op links" "Ehh, ik zie alleen een paal" "Dat is 'm!" Juichend rijden we op de rivierdoorwaadplaats af, voorzichtig nemen we scherpe afdalingen.
Na een reeks giraffen en zebra's als opwarmers, komen we bij een picknickplaats. Bij het eten van de gemberkoekjes blijkt voor wie de picknick is. Drie baboons slepen koekjes en appel uit onze auto. Issmail en Marco schoppen herrie, ik fotografeer en vrij snel is de auto weer veilig. Voortaan sluiten we braaf de ramen. Bij de Rhino Pool wandelen we met gids + geweer naar een rivier met twee krokodillen en schildpadden. Maasai lopen er ook rond, waarschijnlijk zonder smartcard.
Bij kruispunt nummer 6 blijken de leeuwen de benen genomen te hebben. Na lang rondrijden dreigen we fata morgana's te gaan zien, waarbij elke gevlekte steen of bloeiende struik tot leeuw wordt gebombardeerd. Helaas, we krijgen er geen te zien, ondanks de vele aanlokkelijke giraffen, impala's, zebra's en hartebeesten. Maar toch hebben we een fantastische dag gehad.
Vrijdagavond 29 augustus: Expat time
Om de doorbraak te vieren, neemt Khadija, de directeur, ons mee. In de auto blèren we keihard Jesus Christ Superstar mee, toevallig ons beider favorite. De acht mannen in de achterbak van de pickup voor ons zijn toch wel licht verbaasd over onze autodans. We halen eerst net buiten Nairobi Khadija's zoon op. Dan gaan we naar Village Market. Op de parkeerplaats veel Landcruisers met Verenigde Naties kentekens. Eerst spoeden we ons naar de Maasai Market; marktplaats voor toeristisch handwerk. De markt sluit al, dus lopen we naar de "gewone" winkels toe. We passeren als soldaat uitziende politieagenten die leunen op hun AK47 mitrailleur. Sommigen krijgen daar een veilig gevoel van, ik wat minder.
Het winkelcentrum blijkt een pure Expatriate gelegenheid. Benedicta maakt een sprongetje bij het zien van een Mango kledingwinkel (pfff, gesloten gelukkig). Kritisch commentaar leveren we bij de Duitse BierWienerSchnitzelBackwurstzaak. Een lichte hoop gloort in ons op: kroketten of stamppot in de buurt? Helaas. Maar de Nyama Choma Wrap (gebraden geit dus) smaakt prima. Toch wordt ik wat troosteloos van de omgeving; prachtige watervallen en zo, vele male luxer dan in Nederland, maar als dit de plek is waar je je als Expat moet begeven krijg ik toch een raar gevoel. Zeker met 't beeld van woensdag voor mijn ogen. Behoorlijk rijk versus echt arm, waarbij ik zelf ook tot de rijken behoor die in dit expatgebied rondloopt en morgen vrolijk op safari gaat.
Het winkelcentrum blijkt een pure Expatriate gelegenheid. Benedicta maakt een sprongetje bij het zien van een Mango kledingwinkel (pfff, gesloten gelukkig). Kritisch commentaar leveren we bij de Duitse BierWienerSchnitzelBackwurstzaak. Een lichte hoop gloort in ons op: kroketten of stamppot in de buurt? Helaas. Maar de Nyama Choma Wrap (gebraden geit dus) smaakt prima. Toch wordt ik wat troosteloos van de omgeving; prachtige watervallen en zo, vele male luxer dan in Nederland, maar als dit de plek is waar je je als Expat moet begeven krijg ik toch een raar gevoel. Zeker met 't beeld van woensdag voor mijn ogen. Behoorlijk rijk versus echt arm, waarbij ik zelf ook tot de rijken behoor die in dit expatgebied rondloopt en morgen vrolijk op safari gaat.
Vrijdag 29 augustus: Doorbraak
Bekend verschijnsel? Die vrijdagmiddagen dat je opeens het licht ziet, je jezelf afvraagt "waarom, waarom zagen we dit niet eerder"? Affijn, ik had me anderhalve dag helemaal door de 180 pagina's functionele beschrijvingen heengeworsteld van ons Mifos systeem, op zoek naar zaken die we juist wel en niet nodig hadden. Bleek dat het laatste hoofdstuk eigenlijk precies beschrijft wat we wél nodig hebben. Vreugdedansjes van Khadija en mij, euforisch gevoel. En in die anderhalve dag hadden we wél het volledige bewijs tevoorschijn getoverd dat dit het wel echt was.
Misschien was het de lunch die voor de doorbraak zorgde. Benedicta's Test Crew nam ons mee naar hun vaste plek. De officiële norm voor lunch is 1 uur. Dat hebben we nog nooit gered, want je moet eerst 't pand uit en dan volgt een stevige, warme
maaltijd. Zo ook vandaag. Voor het eerst gingen we over straat lopen! Zo'n onwezenlijk gevoel. Ik loop op stand 'nonchalant, handen in zakken, I'm a Local!' We verbazen ons over de enorme bossen rozen (100 shilling, 1 euro dus). Naima, een van de testers-in-spe, pikt nog even een neef op. Draaien een hoek om, steegje in, op binnenplaats onder golfplaten is dan Ons Restaurant. Niet direct terug te vinden in de Lonely Planet, deze plek.
We vinden ons al dapper genoeg dat we daar zijn, dus met 't eten spelen we op veilig: kip. Kip is prima, de bijkomende ugali, een rijstachtige brij, is wat smakeloos. We hebben uitzicht op een gevariëerde kledingkraam. Neef blijkt al een jaar werkloos, na afronding van zijn IT studie. Net zoals de zoon van onze taxichauffeur. Goede connecties, of geld betalen voor een baan is de aangewezen weg.
Misschien was het de lunch die voor de doorbraak zorgde. Benedicta's Test Crew nam ons mee naar hun vaste plek. De officiële norm voor lunch is 1 uur. Dat hebben we nog nooit gered, want je moet eerst 't pand uit en dan volgt een stevige, warme
maaltijd. Zo ook vandaag. Voor het eerst gingen we over straat lopen! Zo'n onwezenlijk gevoel. Ik loop op stand 'nonchalant, handen in zakken, I'm a Local!' We verbazen ons over de enorme bossen rozen (100 shilling, 1 euro dus). Naima, een van de testers-in-spe, pikt nog even een neef op. Draaien een hoek om, steegje in, op binnenplaats onder golfplaten is dan Ons Restaurant. Niet direct terug te vinden in de Lonely Planet, deze plek. 
We vinden ons al dapper genoeg dat we daar zijn, dus met 't eten spelen we op veilig: kip. Kip is prima, de bijkomende ugali, een rijstachtige brij, is wat smakeloos. We hebben uitzicht op een gevariëerde kledingkraam. Neef blijkt al een jaar werkloos, na afronding van zijn IT studie. Net zoals de zoon van onze taxichauffeur. Goede connecties, of geld betalen voor een baan is de aangewezen weg.
Abonneren op:
Posts (Atom)