Op herhaling...

Op veler verzoek, hier staat de link naar het filmpje op YouTube van onze dag bij de MV Foundation. Het filmpje was helaas te groot om rechtstreeks op de blog te plaatsen dus vandaar even via YouTube.

Het zit erop...

Vanaf het vliegveld van Hyderabad nog een laatste berichtje voordat we met Jet Airways naar Delhi vliegen en daar vandaan rechtstreeks naar Amsterdam.

Vandaag was een dag die we vooral hebben besteed aan inpakken, backuppen van data en voor de laatste keer rondwandelen in Hyderabad. Ook hebben we vandaag op de valreep nog het onvermijdelijke ritje met de tuktuk gemaakt. Omdat Ram & Satish eerder waren vertrokken hadden we duidelijke instructies meegekregen om altijd een vaste prijs af te spreken want anders wordt je geheid getilt. Om een of andere reden lukte het ons niet de vloeiend Hindi sprekende man een vaste prijs duidelijk te maken. We hebben toen de gok maar genomen en op van zegen op de tuktuk meter ons ritje gemaakt. Of we ons getilt moesten voelen op een ritprijs van rps 30 (60 eurocent) weten we niet, zo voelde het in ieder geval niet.

Onze reis was zeker niet zo goed (even afkloppen) verlopen zonder de hulp van een aantal mensen die we zeker even willen noemen. Ondanks dat ze geen woord NL's kunnen lezen willen we toch vooral Satish & Ramadasu (wij mochten Ram zeggen) bedanken. Zij hebben onze trip heel veel makkelijker gemaakt. Ook Brahman van MVF en Chandita van Comet hebben er aan bijgedragen dat dit een reis is geweest die we niet snel zullen vergeten. Het foto- en videomateriaal zal gebruikt worden om een beter beeld te geven wat LogicaCMG doet in het kader van Bloom en er hopelijk toe bijdragen dat de projecten in de toekomst worden voortgezet en er nog meer projecten bij zullen komen.

Tot slot iedereen bedankt voor de reacties op onze blog. Het was super om te lezen via de reacties, sms en mail dat er zoveel mensen hebben genoten van de verhalen, de prachtige foto's en de video's.

Groeten vanuit Hyderabad,
Caspar Ong & Alex Lute

Republic Day

Zaterdag 26 januari

Vandaag is het Republic Day, een van de velen feestdagen die ze in India rijk zijn. Het begon eigenlijk gister al met een zeer vriendelijk maar toch wel dringend verzoek van de hotelreceptie om aanwezig te zijn bij de "Flag Hoisting" om precies 8:30 uur. Braaf om half 9 waren we present op het dak van het hotel om dit met veel bombarie aangekondige schouwspel mee te maken. Dat "precies om 8:30 uur" was uiteraard op z'n Indiaas, dus toen om 9:00 uur nog weinig vlaghijsen te zien was zijn we maar gaan ontbijten.

Na het ontbijt stond wederom onze chauffeur klaar en heeft ons naar een groot veld gebracht waar een grote ceremonie aan de gang zou zijn. Met de nadruk op "zou zijn" want we waren helaas een beetje te laat. In plaats van te paraderen stonden er nu een paar honderd mannen strak in het gelid en werden er prijzen uitgereikt wie het meest z'n best had gedaan tijdens het paraderen.

Vervolgens zijn we naar het kantoor van MV gegaan voor de allerlaatste opnames, een interview. Het interview ging prima, weinig schokkends over te melden eigenlijk.

De rest van de dag hebben we besteed aan een beetje rondwandelen, wat cadeautjes kopen en vooral nog genieten van alles wat Hyderabad in petto heeft. Het is grappig om te zien dat we bijna geen (we hebben er 2 gezien!) blanke zijn tegen gekomen. Hyderabad is dan ook totaal geen toeristenstad, meereen zakenstad binnen India.

Morgen vliegen we via Delhi naar Amsterdam en dat is dan officieel het einde van onze Bloom-in-beeld trip. We hebben veel gezien, veel meegemaakt en ons vooral vermaakt. Het werk wat onze collega's Niels & Wiyay en met name Heleen en Marko hebben verricht is zeer waardevol geweest en zeker voor verdere uitbreiding vatbaar.

Nog een paar foto's van onze laatste dag in Bridge Camp

De laatste dag...

Vrijdag 25 januari

Vandaag is de laatste dag dat we veel beelden hebben geschoten in het Bridge Camp van de MV Foundation. Morgen gaan we nog wel heel even langs bij het kantoor van MV in Hyderabad voor een kort interview, maar voor de rest zit 't erop!

Het was vandaag wederom een bijzondere productieve dag. Allereerst hebben we een kort bezoek gebracht aan het hoofdkwartier van de MVF in Hyderabad. Daar mochten we ook nog even een handje schudden met de "chief" van MVF, een krasse oude baas van 85 die achter een leeg buro de hele dag kranten zitten lezen en z'n taken keurig heeft gedelegeerd.

Daarna weer op weg naar het Bridge Camp om dus de laatste opnames te maken. Hoe druk en gevaarlijk het verkeer in en rond Hyderabad is werd ons ook vandaag weer erg duidelijk toen vlak voor ons een oude man van z'n brommer werd gereden en niet meer opstond.

Eenmaal aangekomen in het Bridge Camp werden we wederom hartelijk onthaald. Het wordt een beetje een cliche maar ook deze dag was weer geweldig. Door de vele opnames die we wilden maken is de lunch erbij ingeschoten maar dat mocht de pret zeker niet drukken.

De hele dag hebben we de kleine camera in de aanslag gehouden en een korte impressie gemaakt die hier te zien is.

Foto's van de eerste dag in het Bridge Camp

Nog wat foto's...

We hebben zoveel schitterende foto's dus hierbij nog wat foto's van de Navodaya school waar we eergister zijn geweest...

Bridge Camp - dag 1

Donderdag 24 januari

Vandaag hebben we voor het eerst het Bridge Camp van MV Foundation (MVF) bezocht. Het Bridge Camp is opgezet om kinderen op te vangen en les te geven. Tussen de kinderen zitten dan ook schrijnende gevallen, zoals kinderen die verkocht zijn, in de kinder prostitutie hebben gewerkt maar ook kinderen van het platteland waarbij de ouders geen geld hebben om hun kinderen te laten leren.

Het Bridge Camp ligt ongeveer 60 km buiten Hyderabad dus dat duurde ongeveer 2 uur om er te komen, het was nl een beetje druk in de stad. Ook werden we onderweg opgehouden door een film shooting dus daar hebben we meteen even onze acteerprestaties laten zien. De regisseur vond blijkbaar onze witte koppies zo interessant dat we mee mochten doen in een nep demonstratie inclusief spandoeken en zenuwachtige agenten.

De ontvangst was wederom heel hartelijk, al kon je duidelijk merken dat de kinderen gewend zijn aan buitenlands bezoek. MVF laat dit kamp namelijk vaak zien aan gasten om zodoende meer fondsen te werven om de kinderen beter onderdak en scholing te geven. Het kamp is opgetrokken uit een voormalige kippenfokkerij en bestaat uit ongeveer 10 barakken waar in wordt gegeten, geslapen en les in wordt gegeven. Het landelijke is dan ook duidelijk merkbaar, de koeien, geiten en kleine varkentjes lopen dwars door alles heen, wel gezellig. Bij de Bridge Camps zijn overigens de meisjes en jongens strikt gescheiden, wij hebben vandaag alleen een meisjes Bridge Camp bezocht.

De Bloom en LogicaCMG pennen, kleurpotloden, stiften en boekjes deden wonderen, de kinderen gingen meteen driftig aan de slag om allerlei mooie tekeningen te maken die jullie later zeker nog zullen zien. Na de tekenles en nog wat anderen lesuren was de lunch aan de beurt. De lunch is een apart maar ook wel grappig ritueel. De kinderen zitten namelijk in lange rijen en geven met vingersignalen aan waar ze trek in hebben. Er lopen een aantal meisjes rond met grote pannen rijst en andere dingen en die kijken puur naar het aantal vingers dat de kinderen opsteken. Als het te lang duurt begin de kinderen een hoop herrie te maken, want als je honger hebt wil je nu eenmaal eten!

Na de lunch was het sport uurtje aangebroken. Net als bij Navodaya worden er diverse sporten beoefend, maar dit keer was het sprinten (over +/- 100 meter) en touwtje springen (wie houdt dit 't langst vol) Het is erg leuk om te zien hoe vol overtuiging alle meisjes meedoen. Als toetje hebben we een paar zakken met Bloom ballonen uitgedeeld die erg op prijs werden gesteld. Er kwam dan ook snel een wedstrijdje op gang wie de grootse ballon kon blazen!

Morgen staat weer in het teken van de Bridge Camps. We zullen eerst het hoofdkantoor van MVF in Hyderabad bezoeken en vandaar doorrijden naar het meisjes Bridge Camp.

Wellicht leuk om te weten, vandaag is er bijna 6 Gb aan foto's geschoten en 75 minuten aan film gedraaid. Tot nu toe is er ongeveer 18 Gb aan foto's en 6 uur film geschoten, we hebben dus wat te doen als we thuis komen.

Terug naar Hyderabad

Woensdag 23 januari

Vandaag was het wederom een reisdag, terug naar Hyderabad. We hadden aan onze chauffeur gevraagd om vanaf het hotel een binnenweg te nemen om wat beelden te kunnen maken van het platteland en hoe de mensen daar leven. Het is echt bijzonder om te zien hoe de mensen die leven van de lucht en 3x niks zich zo goed staande weten te houden. We hadden geluk dat er net een aantal vissersboten (de tocht ging nl ook langs de kust) waren binnen gekomen waarbij de gevangen vis direct werd verhandeld. Dit gaat gepaard met een hoop herrie, duwen, trekken en geschreeuw op niks af…

De vlucht van Vizag naar Hyderbad verliep verder zonder problemen al blijft het bijzonder om te zien dat er 30x naar je ticket wordt gevraagd door 30 verschillende mannetjes in gekreukeld uniform die geleerd hebben om heel belangrijk te kijken,maar goed. Eenmaal weer in Hyderbad valt ook meteen de benauwde en vervuilde lucht weer op. In tegenstelling tot de landelijke Vizag was het weer even wennen.

Morgen staat het Bridge Camp van de MV Foundation op het programma waar met name Marce & Heleen zich voor hebben ingezet.

Een dagje Navodaya...

Dinsdag 22 januari

Vanmorgen vroeg wederom vanuit ons hotel naar de Navodaya school gereden. Als een soort goedmakertje voor onze late entree maandag hadden we beloofd uiterlijk 7:30 uur binnen te zijn, ook om het ochtendritueel mee te maken. Dit ritueel wordt elke dag gehouden op de binnenplaats van de school waar alle kinderen stipt op tijd en met hun keurige uniformpjes aan klaar moeten staan. De principal (zeg maar directeur) opent altijd met een verhaaltje met als standaard moraal dat je gezond moet blijven, goed met eten, fanatiek moet studeren en dan kom je er wel. Vervolgens komen er om de beurt een aantal kinderen naar voren om een soort versje op te zeggen, echt bijzonder en leuk om te zien.

Na de opening kregen we de vrije hand om alle lessen, inclusief de voor ons interessante ICT lessen, binnen te wandelen en naar hartelust te filmen en te fotograferen. Met name het werk wat collega’s Niels & Wiyay hebben gedaan om de Navodaya leraren te leren hoe ze via internet betere lespakketen kunnen ontwikkelen wilden we graag zien. Het is erg bijzonder om mee te maken dat de kinderen je allemaal zeer beleefd groeten en echt gedisciplineerd in de klas zitten maar ook erg nieuwsgierig zijn wie we zijn en waar we vandaan komen. Alex heeft dan ook nog een speciale les over Nederland ingelast waarbij er 100 jongens en meisjes ademloos luisterden naar een verhaal over dijken, windmolens, tulpen etc met als uitsmijter een korte introductie Nederlands met de onvermijdelijke hilarische taferelen.

Na de bijzondere uitgebreide en wederom speciaal voor ons bereide lunch in een van de eetzalen hebben we een rondleiding gehad over het terrein. De principal gaf hoogstpersoonlijk de rondleiding en liet ons dan ook vol trots de aparte slaapgebouwen voor jongens en meisjes zien, de sportvelden, de keuken en de eigen waterzuiveringsfabriek. Het water moet namelijk gezuiverd worden omdat het zo tjokvol met ijzer zit dat je er nierklachten van zou krijgen bij veelvuldig gebruikt.

Vervolgens was het tijd voor een demonstratie van de verschillende sporten die men beoefend (wederom voor ons speciaal in elkaar gezet) Met name Kho Kho (soort tikkertje maar dan anders) is erg populair, samen met handbal, volleybal en het onvermijdelijke cricket. Dit mogen de jongens (meisjes doen niet aan cricket) overigens alleen op zondag spelen omdat cricket zo fanatiek wordt beleefd dat ze dan niet meer te houden zijn.

Het plan was om op tijd weer richting het hotel te reizen omdat rijden over de onverlichte wegen niet echt werd aangeraden. Alleen konden we niet vertrekken zonder dat we een voorstelling hadden bijgewoond die, het wordt saai, ook voor ons in elkaar was gezet en waar weken voor was gerepeteerd. De voorstelling was geweldig, een combinatie van drama door de meisjes en acrobatiek door de jongens met musikale ondersteuning van een gelegenheids band. Vlak voordat we weg gingen grepen de kinderen (en 460 zijn er erg veel!) hun kans om ons niet alleen te bekijken maar ook aan te raken en om een handtekening(!) te vragen. De nachtelijke rit naar huis werd dan ook in een soort roes beleefd vanwege de zeer indrukwekkende maar vooral geweldige ervaring…

Een ervaring rijker...

We zijn weer online! Afgelopen maandag zijn we van Hyderabad naar Vishakpatnam (Vizag voor intimi) gevlogen om vervolgens via een prachtige kustweg naar Kiltampalem te rijden waar we de Navodaya school zouden bezoeken. De Navodaya scholen zijn een soort internaten die door de Indiaase staat zijn opgericht om kansloze intelligente kinderen een kans te geven om hun talent verder te ontwikkelen. Het concept is in de vorm van een internaat en de kinderen verblijven hier dan ook minstens 9 maanden per jaar.
Onderweg naar de school ook de echte zgn "rural areas" bewonderd en vaak gestopt om zoveel mogelijk op video en film vast te leggen. De chauffeur was daar niet zo heel erg blij mee en begon dan ook steeds zorgelijker te kijken en zenuwachtig te bellen. Achteraf bleek ook wel waarom, want de hele school (460 kinderen!) was uitgelopen om ons te verwelkomen, alleen hadden ze 2,5 uur moeten wachten totdat we eindelijk kwamen...
Het ontvangst was iets wat we nooit meer zullen vergeten, we weten nu hoe de Maxima & WA zich elke keer voelen! Er stond een zangkoortje klaar incl miniband, een dansgroepje, kinderen uitgedost in de beroepen die ze graag later willen worden, echt geweldig. We werden ontvangen door de Principal van de school die heel deftig een woordje deed. Tot slot hebben we een soort zegening gekregen door stip van rode creme (soort tapenade) en rijstkorrel die op onze voorhoofd werd gesmeerd. Omdat we zo perplext waren hebben we niet heel veel ervan kunnen filmen of fotograferen, zeker omdat we het middelpunt van de belangstelling stonden. De beelden die we wel hebben gemaakt moesten ze natuurlijk zien dus die hebben we 's-nachts nog viavia kunnen overzetten, beetje gemonteerd en de volgende dag laten zien.

Hyderabad, de 1e indruk...

Vandaag de 1e dag in Hyderabad. Na een erg korte nacht zijn we samen met Satish, Ram (onze begeleiders en tevens collega's uit Bangalore) en de chauffeur (met een lastige naam) op pad gegaan. Hyderabad is groot, erg groot! Achtereenvolgens zijn we kriskras door Hyderabad gereden en hebben we het centrum gezien, het IT district, een aantal tempel sites maar vooral de bevolking in volle glorie. Qua opnames hadden we geen betere dag kunnen treffen, niet te druk overal (het is immers zondag) en perfect licht. Vooral de tempels en graftombes waren wonderschoon om te zien. Tot slot zijn we weer richting het vliegveld gereden want daar zou hopelijk Alex z'n tas (met niet geheel onbelangrijk de grote camera erin) eindelijk aankomen. Na diverse gespreken met kleine belangrijke mannetjes, 6x de papieren laten zien en geduldig blijven is het uiteindelijk gelukt! Om 22:00 uur uiteindelijk weer in het hotel, eten en dus even snel een bericht posten.
Helaas zijn er nog geen nieuwe videobeelden maar daar komt morgenochtend hopelijk verandering in, er zijn genoeg beelden voorhanden. Morgenochtend vliegen we naar Vizag en daar vandaan rechtstreeks naar de Navodaya school in Kiltampalem. Zover we weten is daar geen internetverbinding dus als het een tijdje stil blijft, dat klopt...
Tot zover zondag 20 januari, een dag om niet snel te vergeten. Veel gezien, veel gedaan en veel beleefd, de beelden zullen hopelijk voor zich spreken. Tot snel weer...

Alle begin is goed...

We zijn aangekomen in India!! De vlucht ging perfect, sneller dan gepland waarbij we tot onze wederzijdse verrassing Jamuna van Hivos tegen zijn gekomen (zie foto). Eenmaal aangekomen in Hyderabad viel eigenlijk direct de relatieve stilte op, het zal wel komen door het onmenselijke tijdstip van aankomst maar goed. Beetje jammer was dat alleen de koffer van Caspar is meegekomen. Die van Alex is (naar later blijkt) gezellig naar Dubai gegaan maar als het goed is komt de koffer morgen aan, we wachten het rustig af... Tot zover even kort, morgen meer foto's en beelden van de 1e dag in Hyderabad...

Liever de lucht in...

De koffers zijn ingecheckt, het overgewicht afgerekend dus we kunnen gaan. De vlucht naar Hyderabad duurt een kleine 9 uur dus alle tijd om de 1e "making off" beelden te monteren en voor Caspar genoeg tijd om z'n camera te leren kennen. Het vliegtuig is overigens voor ongeveer 80% gevuld waarvan wij de enige blanke kaaskoppen zijn, we kunnen dus alvast even wennen aan de bevolking die we de komende dagen beter zullen leren kennen... Tot in Hyderabad!

Cultural Awareness Training

Vandaag de eerste echte culturele voorbereiding gehad om beter met de "schok" die we in India zullen krijgen om te gaan. Dat klinkt een beetje dramatisch, maar na deze training is er genoeg stof om in ieder geval tot 19 januari te overdenken.
De training werd gehouden bij het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) in Amsterdam. Onder de prima leiding van Jolanda Zeeman (KIT) en Bob Hoekstra (Voormalig CEO Philips in India) zijn de belangrijkste onderwerpen behandeld. Met name de manier van omgang, de rol van religie, lokale gebruiken, communicatie etc kwamen aan bod.

Tot slot enkele feitjes, altijd handig om te weten:
- Je geeft vrouwen standaard geen hand ter begroeting. Tuurlijk moet je een enthousiast uitgestoken hand niet weigeren, maar zelf gezellig een Hollandse begroeting introduceren wordt als 'not done' beschouwd.
- India is gewoon corrupt en doe daar dan ook gewoon prima je voordeel mee. Een stapeltje roepies in je zak doet regelmatig wonderen zonder dat daar moeilijk over wordt gedaan.
- India is echt een land van tegenstellingen waarbij vrouwen zeer ondergeschikt zijn aan de man. Treffend voor India is dan ook wel weer dat een van de machtigste persoon van het land, jawel, een vrouw is.

Kortom, we kunnen niet wachten...